คนทำงานไอที ตอนที่ 1: โปรแกรมเมอร์ ออกแบบการใช้ชีวิต แบบ งง ๆ

ณ ออฟฟิศแห่งหนึ่ง ที่เต็มไปด้วยเสียงคลิกเมาส์และแป้นพิมพ์ดังระงม มีโปรแกรมเมอร์หนุ่มคนหนึ่งชื่อ “เติ้ล” นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์คู่ใจ

เติ้ลเป็นโปรแกรมเมอร์ที่เก่งกาจ แต่มีนิสัยแปลก ๆ อย่างหนึ่งคือ ชอบเอาตรรกะการเขียนโปรแกรมมาใช้กับชีวิตประจำวัน

วันหนึ่ง หัวหน้าของเติ้ลเดินมาบอกว่า “เติ้ล พรุ่งนี้มีประชุมนะ เตรียมตัวด้วยล่ะ”

เติ้ลตอบกลับทันที “รับทราบครับหัวหน้า เดี๋ยวผมจะสร้างฟังก์ชัน prepareForMeeting() ขึ้นมาจัดการเลยครับ”

หัวหน้าได้แต่เกาหัวแกรก ๆ แล้วเดินจากไป

เช้าวันต่อมา เติ้ลตื่นขึ้นมา แล้วเริ่มทำตามฟังก์ชัน prepareForMeeting() ที่ตัวเองเขียนขึ้นมา

function prepareForMeeting() {
  1. ตื่นนอน
  2. อาบน้ำแต่งตัว (if วันนั้นไม่ได้สระผม ให้ใช้ dry shampoo)
  3. กินข้าวเช้า (if มีเวลาเหลือ ให้ชงกาแฟด้วย)
  4. เดินทางไปทำงาน (if รถติด ให้เปิด GPS หาเส้นทางใหม่)
  5. เข้าประชุม
}

ทุกอย่างเป็นไปตามแผน จนกระทั่งถึงขั้นตอน “กินข้าวเช้า” เติ้ลเปิดตู้เย็นแล้วพบว่าไม่มีอะไรกินเลย

เติ้ลนึกขึ้นได้ว่าตัวเองลืมเขียนเงื่อนไข else ไว้สำหรับกรณีที่ไม่มีอาหาร

“แย่ล่ะ! เกิด error ตอน runtime ซะแล้ว” เติ้ลบ่นกับตัวเอง

เติ้ลรีบหยิบมือถือขึ้นมา แล้วเริ่มเขียนโค้ดแก้ไขฟังก์ชัน prepareForMeeting()

function prepareForMeeting() {
  // ... (ขั้นตอนเดิม)

  3. กินข้าวเช้า (if มีเวลาเหลือ ให้ชงกาแฟด้วย)
    else if ไม่มีอะไรกิน ให้สั่งอาหารเดลิเวอรี่

  // ... (ขั้นตอนเดิม)
}

หลังจากแก้ไขโค้ดเสร็จ เติ้ลก็กดสั่งข้าวผัดกะเพราไข่ดาวผ่านแอปฯ เดลิเวอรี่ทันที

เติ้ลไปถึงที่ทำงานแบบฉิวเฉียด แต่ก็ยังทันเวลาประชุม

ระหว่างประชุม หัวหน้าถามความคิดเห็น เติ้ลตอบกลับด้วยการเขียนแผนภาพ flowchart ให้ดู

หัวหน้ามองแผนภาพนั้นด้วยความงุนงง สุดท้ายก็ได้แต่พยักหน้ารับไป

หลังเลิกงาน เติ้ลเดินกลับบ้านพร้อมกับคิดว่า “วันนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดีนะ ถึงจะมี error เล็กน้อยตอนเช้าก็เถอะ”

เติ้ลหยิบมือถือขึ้นมา แล้วเริ่มเขียนบันทึก

// Log: วันที่ 15 มิถุนายน 2567
- ฟังก์ชัน prepareForMeeting() ทำงานได้สำเร็จ แต่พบ error เล็กน้อยตอน runtime
- ต้องแก้ไขโค้ดโดยเพิ่มเงื่อนไข else เพื่อรองรับกรณีที่ไม่มีอาหาร
- การใช้ flowchart ในการนำเสนอ อาจจะยังไม่ค่อย effective เท่าไหร่ ต้องปรับปรุงต่อไป

เติ้ลยิ้มให้กับตัวเอง แล้วเดินเข้าบ้านไป

นี่เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของการใช้ชีวิตแบบงง ๆ ของโปรแกรมเมอร์เติ้ล ยังมีเรื่องราวอีกมากมายรออยู่ข้างหน้า โปรดติดตามตอนต่อไป…